زمان

 

 

                       میخوام به گذشته برگردم

به روزای عاشقی

به روزی که تمام غمهام

در آغوش امنی حل شد

به لحظه های نابی که

تجربه ی دوبارشون محاله

میخوام به گذشته برگردم

به گذشته ای نه چندان دور

به خلوت عاشقانه ای که

داشتنش حالا ی رویاست

صدایم کن

صدایم کن

صدایم کن ازکنج این خلوت تنهایی

صدایم کن

ازپشت هر آبشاربی کسی

صدایم کن

از انتهای تمام جاده ها

وسلام کن به من

به عشق

دشت

وبه آواز چکاوک

که درون قفس جانم

زندانیست

گوش جان شو

صدایم کن ازپشت دیوارسکوت

و

نگاهت راببار به تن خسته ی

بی فردایم

پرم ازشوق پریدن

وهم آوازشدن با تمام

حنجره ها

پیچک عشقت رابه تمام جانم پیوند بزن

وبخوان بامن

با چکاوک

که:

عشق یعنی دوچکاوک یک آواز

عشق یعنی دوقناری یک پرواز

                                                                         چکاوک....

پرنده ی آرزوی من ..

         

پاورچین پاورچین .. راه می روم .. مبادا که بِپَری

تو ای پرنده ی قشنگِ آرزوهایم

من .. با عشقِ تو .. زنده ام

دور نشو زِ من

با نگاه به توست .. که جانِ تازه می گیرم

بگذار نگاهِ آرامم را بلغزانم تا ابد

به رویِ بالهایِ تو

دلم پُر از دانه است

می خواهم که تا ابد

خوشه چینِ دلم باشی

از من جدا مشو

پیشِ من بمان

با سازِ قلبِ من

هم نوا بشو

من و کودک قلبم ..

                     

در من ... کودکی امروز ... داد و قالی کرد

مرا از هر چه حسِ بد ... کودکِ قلبم .. خالی کرد

کودکی امروز ... به من می گفت : مشو غمگین

اگر روزی پایِ دلت لغزید ... اشتباهی  کرد

کودکِ قلبم به من می گفت :

 مگو این دل چقدر خسته است ...

مگو این کوچه بن بست است ...  

مگو دربها همه بسته است ...

مشو نومید .. مشو بی شوق ..

مشو غمگین .. مشو بی ذوق ..

من و این کودکِ شادی که از غصه فراری بود

به رویِ هم خندیدیم ... بساطِ غم .... برچیدیم

                   

گاهی دیدنِ  رنگهای قشنگ ..

چه تازه می کند روحِ خسته یِ ما ..

گاهی نفس کشیدن کنارِ برگِ گل .. 

عجب شاعرانه می کند .. لحظه لحظه یِ ما ..

خطاب به درختی که خوشرنگه

                      

در رنگهای قشنگت  غرق می شود نگهم ..

ای به رنگِ ارغوان .. برگ برگِ دلت

بخوان مرا

                   

بخوان مرا .. نه با چشمِ سر ..

که با نگاهِ عاشقت ..

تا که گل کنم .. در آفتابِ تو ...

تا  از تمامیِ نغمه های دلم ...

فرشی سازم ...

و بگسترانم حریرِ احساسم را ...

به زیرِ گامهایِ عاشقانه ی دلت ....

شما جزئی از تنهایی منید

          

گاهی ذهنم نمی کشد ... بارِ حرفهایی که نگفته ام

گاهی این دل نمی چشد ... هیچ لذتی

گاهی دستم نمی رسد ... به پرچینِ آرزو

گاهی حسِ من ... خالیست از رنگ و بو

گاهی .. عجیب خسته می شوم

از عبور .. از کنارِ آدمها

گاهی .. عجیب دلتنگم

از زمین .. زمان .. از این دنیا

گاه حتی نمی خواهم ...

هیچ دستِ نوازشی ...

یا که هیچ صدایی که ...

بپرسد از دلم دلیلِ خاموشی

گاه در برکه ی دلِ من ..

یک تلنگر .. همچو توفان است

گاه در نگاهِ من ... قطره ی اشکم ..

بغضِ ابر ... یا که باران است ..

و من هیچکدام از این احساساتم را جز با تنهایی خودم ..

با هیچکسِ دگر شریک نخواهم شد ..

و شما که رهگذرِ دلم هستید ..

جزئی از تنهاییِ مَنید ..

شما را از تنهاییِ خودم ..

هرگز .. جدا نمی دانم ..

مرسی که با من و در لحظه هایِ منید

گله ای نیست .. خدا .. هیچ گله ای نیست

گله ای نیست .... خدا .... نه گله ای نیست

گر گوشه ی تنهاییِ دل ... بازیچه ی دردم

یا در دلِ شب .. این شبِ تار ... ساکت و سردم

هیچ گله ای از چرخشِ ماه .. یا فَلَکَت نیست

تو .. خود خدایی .. گله از تو .. روا نیست

اما ...  تو بیا ...

نیم نگاهی به من و این دل بیانداز

وانگه تو بگو .. دوایِ دلِ خستم ..

چرا نیست ؟؟؟؟؟

امروز اگر تو هم نباری .. خودم می بارم

                           

وقتی سهمِ من از باران .. تنها قطره ایست که در ابرِ دلم زندانیست

وقتی بی قرارِ بارانی هستم که در دلِ ابر است

وقتی آسمان نمی بارد و  هوایش وارونه است

وقتی هر چه می بینم

یا هر چه می شنوم غمگین است

دلم یک گوشه ی دنج را طلب می کند از من

ای آسمان .. خوب گوش کن ....

امروز .. اگر تو هم نباری .. من .. می بارم ..

نمی دانم کجا .. اما حتما جایی هست ..

جایی که دور از چشمِ مردمان باشد

 جایی که هیچ نگاهی نگرانِ نگاهم نمی شود

ابرهای خیالم .. سنگینند و گلویِ دلم درد گرفته است

تا نبارند .. آرام نخواهند شد

امروز ... بی ترس از نگاه کنجکاوان

خواهم گریست ... شاید سبک شدم

عشق من .. تنهاترین تنها .. تنهایی من

       

گاهی هیچ جا .. بهتر از پیله ی تنهایی نیست

پناهم بده .. ای تنهاییِ من

که من .. خسته از حسی هستم

که می رساند مرا به اشک

در تو .. دیگر هیچکس نیست

تا مرا بگریاند

عاشق پیله ات هستم

ای تنهاییِ من

مرا بگیر در آغوشِ گرمِ خود

مگذار .. جز تو

به هیچ آغوشی پناه ببرم

جز تو دیگر

هیچ آغوشی را  جستجو نمی کند دلم

بگذار .. تا .. با تار و پودِ تو

پروانگی کنم

تنهاترین تنهایِ من

تنهاییِ من

خدایا با من باش

من یاد گرفته ام ..

که فراموش کنم هر چه که به گریه می اندازد دل و نگاهم را

یاد گرفته ام ..

که بگذرم از کنارِ اشک ..

و قوی سازم دل را ..

می دانم که ..

هیچ طوفانی .. تا ابد نخواهد ماند ...

منکرِ غم .. نخواهم شد

اما .. با لبخند قهر نخواهم کرد

و می دانم که زندگی .. معجونیست از همه چیز

این من هستم که باید خود را تطبیق دهم با آن

خدایا .. کنارم باش

تا در کنار تو .. احساسِ قدرت کند دلم

عشق یعنی اشک و اشک و اشک

  

عشق یعنی راه رفتن زیر باران

                               عشق یعنی من می روم تو بمان

عشق یعنی آن روز وصال

                             عشق یعنی بوسه ها در طوله سال

عشق یعنی پای معشوق سوختن

                             عشق یعنی چشم را به در دوختن

 عشق یعنی جان می دهم در راه تو

                            عشق یعنی دستانه من دستانه تو

عشق یعنی...... دوستت دارم تورو

                            عشق یعنی می برم تا اوج تورو

عشق یعنی حرف من در نیمه شب

                            عشق یعنی اسم تو واسم میاره تب

عشق یعنی انقباظو انبصاط

                            عشق یعنی درده من درده کتاب

عشق یعنی زندگیم وصله به توست

                           عشق یعنی قلب من در دست توست

عشق یعنی عشقه من زیبای من

                          عشق یعنی عزیزم دوستت دارم

نه در آغوشم

نه در نفسهایم

نه در دلم

که در گلوی منی

بغض کرده ای و مرا

هر لحظه نزدیک تر میکنی

به انفجار درونم!

من

 شبی از شبها تو به من گفتی که شب باش......

 من که شب بودم و شب هستم و شب خواهم بود

 به امیدی که تو فانوس شب من باشی ....

تصمیم جدید من ..

( گاه برای ساختن باید .. ویران کرد

گاه در اوج تمنا .. باید نخواست  )

این رو دیشب تو نت که می چرخیدم خوندم

و تصمیم گرفتم که

ویران کنم تمامیِ اندیشه هایِ کهنه را

تا بسازم ... از خودم ... انسانِ تازه ای

در اوجِ تمنایِ دلم ...

دگر نمی خواهم .....

هر آنچه که خواستنش .. برایم  ( نباید ) است

آخرین مرد ... شما چه راست می گفتی که من تنوع طلبم

خوب یا بد ... این ... ذات منه

آب هم که یک جا بمونه .. می گنده  

و من ..... از رکود ..... بیزارم

         

قربونت برم  .. ای کلاغِ آواره ....

که  گاه ... خیلی  تنهایی ....

فکر نکن ... زشت یا که بد صدا هستی ....

تا همیشه .. در دلِ مائی ....

تو و گنجیشکهایِ این کوچه ...

شادیِ دلم هستین ...

باعث لبخندهای دلم ...

حتی به وقتِ تنهایی .....

ای قاصدک

            

ای قاصدک بیا بیا

بیا تا ببوسمت به اشتیاق

بیا ببر تمامِ بوسه های من

به روی لبانِ عشقِ من بکار

ببوس لبانِ گرمِ او

بچش تو مستیِ لبش

بیا برایِ من بگو

مزه ی لبانِ او

ای قاصدک بیا بیا

بشین بر لبانِ من

ای قاصدک برو برو

بشین بر لبانِ او

تو قاصدِ دلم بشو

قاصدِ نوازشم

قاصدِ بوسه های من

تو قاصدِ خواهشم بشو

عشق جدید من

                 

من اینجایم .... پشت پنجره ی احساسم

در سَرائی  که پُر از تنهاییست

پشت این پنجره ..... می بارم من

به سانِ باران ... در یکی از روزهایِ بهار یا پائیز

 من اینجایم ... با همه ی احساسی که می ریزم در قطره قطره ی دلم

و می چکانم بر صفحه ی سرد وسختِ جسمی بی جان

تا کم کنم فشارِ باری را که بر شانه های دلم همواره سنگینی کرده است

همین !!!!!!!!!

و دیگر هیچ !!!!!!!!

دیگر از من مپرس از چون و چرایِ من

نزدیک تر هم نیا

که من فقط از دور است که زیبایم

همانجا پشت پنجره ی دلم بنشین

خستگی در کن

بعد هم برو

اگر خواستی باز هم به دیدنم بیا

اما همانجا پشت پنجره بمان

حجمِ تنهاییِ من به قدری زیاد است

که دیگر هیچ جایی برایِ کسی نمی ماند

من مالِ تنهایی ام هستم

دیگر هیچوقت مالِ کسی نمی شوم

تنهایی من مرد صادقیست

تنهایی من مرد عاشقیست

تنهایی من هیچوقت دروغ نمی گوید به من

تنهایی من هیچوقت مرا به هیچ چیز یا هیچکس نخواهد فروخت

و حرفهای دلم همه برای مردیست که زین پس او را  ( تنها ) صدا خواهم زد

سلام ( تنها )

یگانه عشقِ من

عطر تو

 

عطر تو

همان عطریست که می رساند مرا به اوج

بوی سیبی می دهی که آدم دزدانه خورد

عطر تو

همان عطریست که مدهوش می کند مرا

بوی دستی را می دهی که دلم را دزدانه برد

مرد تنهای من

                

مردِ تنهایِ من .. در راه مانده است

جایی در کنارِ کوره راهِ سرنوشت

مرد تنهایِ من .. تمامِ راه

نوایِ دلش  را در هوایِ دلم  ... خوانده است

مردِ تنهایِ من .. کنون  کمی خسته است

به زیرِ سایه ی درختی تنهاتر از خودش .. نشسته است

مردِ من .. کنارِ برکه ی احساس

دل به یادِ من  و  دلم بسته است

خستگی از دلش به دور

قلب او تا همیشه .. آرام باشد و صبور

پنجره ای به سوی خوشبختی

          

پشتِ پنجره ی انتظارم .. همیشه مردیست

با لبخندی مهربان و نگاهِ عمیقی که می لرزاند همه ی وجودم را

پشتِ پنجره ی انتظارم .. همیشه مردیست

که چشمانش ... در جستجویِ نگاهِ من است

مردی که ... می آید که بماند

مردی که ... مسافر نیست

پشت پنجره ی انتظارم .. همیشه مردیست

با قلبی عاشق ... قلبی که تپش هایش ... قراریست برایِ دلِ بیقرارِ من

مردی که ... اسمم را ... قشنگ تر از همه ی مردمانِ عالم صدا می زند

و صدایش ...

وای از صدایِ او ... که می لرزاند سر تا به پایِ وجودم را

و من ...

چه خوش خیالم که می پندارم ..... از پشتِ پنجره

به جهانِ من .... راهی هست

و من ....

چه خوش باورم که می پندارم ....

بر رویِ ابرهایِ خیال ....

می توان .. یک خانه ساخت .....

خانه ای .. با یک پنجره ...

که باز می شود .. به سویِ مردِ ایده آلِ من

مردی که من هم  ایده آلِ  او  هستم ..

اعتراضی هست ؟؟؟ وارد نیست

                                   

اینجا قلمرو احساس من است ...

و من ... دست در دستِ احساسم ...

 قدم می زنم در هر هوایی که اراده می کند دلم .....

من شریکِ فریاد و سکوتِ دلِ خویشم ....

اعتراضی هست ؟؟؟؟؟؟

وارد نیست !!!!!

این منم .......

با تمامِ نشیب و فرازهای عاطفه ام ...

این منم ........

با همه جزر و مَدهایِ احساسم ...

اگر خواهی بمان .....

اگر که نه ......

برو !!!

من .. از این رفتن ها کم ندیده ام

کسی که قرار باشد بماند ......

خواهد ماند ..

و آنکه می رود ......

هرگز نبوده است ...

خوشحالم

     

 دل من می خندد ..

دل من در به روی غم ..

 رو غصه ها می بندد

امروز من سلام

     

در نگاهِ من امروز ... هر چه هست .. لبخند است .....

لبخندی زائیده ی دلهایِ پاک ...

 لبخندی که به من می گوید..

هنوز هم مهر هست .. دوستی هست ..

هنوز هم می شود به بهانه های ساده خندید و خنداند ...

و من خوشحالم از این که خوشحالم !!!

خوشحالم از تمامیِ داشته ها و حتی نداشته ها!!

نداشته هایی که به من می گویند ...

تلاش باید کرد تا به خواسته ها رسید

و داشته هایی که روزی ..

 نداشته هایِ من بودند .....

من ... در این هوایِ بارانی ...

من ... در این پائیزِ قشنگ..

با همه ی غمهای کوچک و بزرگی که در دلم دارم ...

لبخند می زنم به رویِ صبح ....

دست در دست غمهایم به استقبالِ شادی می روم ..

و دل به دلِ گنجشک ها می دهم ..

دل به دلِ کلاغ .. که هر کسی زیباییش را نمی ستاید ..

 و خدا می داند که من چقدر عاشقِ صدایِ کلاغها هستم ...

آخر صدایشان .. صدایِ  پایِ  زندگیست ..

امروز دلِ بارانیِ من می خواهد که همراه با نسیم شود ..

همدل با صدایِ قطره هایِ آب ..

 امروز با باران هم نفس خواهم شد ..

و در هر نفس لبریز از خواستن می شود دلم ..

 امروز خواهم خواست ....

 امروز هر چه که بخواهم ... از این عالم خواهم خواست ....

و من باور دارم که به هر چه بخواهم روزی می رسم به آن ..

باید با تمامِ دلم بخواهم هر آنچه می خواهم

یک روز دیگر

         

امروز هم .. روز دیگریست .. جور دیگر باید بود

کاش کمی بهتر .. کاش کمی شادتر

کاش عاقل تر ..

حتما ... جایی پر از هواست ... یک جا نباید ماند ... زندگی جاریست

                          

هی فلانی .. زندگی شاید همین باشد

 شاید هم نه !!

پس آنگونه نفس بکش که می خواهی

و گر هوایی که به درونِ ریه می دهی

دلخواهت نیست .. کوچ کن

حتما .. جایی .. می شود در هوایِ تازه ای نفس کشید

می خواهم تا نفس در سینه هست .. زندگی کنم

        

وقتی نمی دانم در پَسِ این نفس .... باز هم نَفسی خواهد بود یا که نه

دیگر نخواهم گذاشت که یأس ..... چیره بر دلم شود

دیگر گریه نمی کنم برایِ غمهایم

قوی خواهم بود ... تا هر روز ...

طلوع کنم با خورشید

تا همچون کوه .. ایستادگی کنم

نه اینکه ... خسته و زار مُردگی کنم

و اسمش را بذارم چیزی به نام زندگی

می خواهم با غرور .. ثانیه هایِ هستیِ خود را

تا نفسی د ر سینه هست .. زندگی کنم ..

زیر باران

            

 زیر باران قدم زدم امشب .. خوب بود

 کمی مرطوب .. کمی دلگیر .. خوب بود

زیر باران نفس کشیدم در دل شب

نفس کشیدن کنار نفسهای شب .. خوب بود

منی که می هراسم از شب و سکوت

در دل شب .. صدای فریاد  آسمان  شنیدن .. خوب بود

آبی

                        

آبی مثل  آسمون .. آبی  مثل  دریا

مثل  پاکی و صداقت .. مثل نجابت

آبی مثل  زلال رود .. لذت سکوت

آبی مثل  آرامش خفته  در ابر کبود

این روزها تو هر وبلاگی که میرم حرف از خداست .. و من چقدر خوشحالم که باعث

شدن که من تو اینهمه هیاهوی زندگی یادم بیفته که خدایی هست که آدمو تنها  نمیذاره 

با تشکر از آبی که به من و دل خسته ام  سر زد

می خواهم بارها و باره بگویم : خدایا شکرت  اگرچه رنجورم

زندگی

          

زندگی اجبار قشنگیست ..

هرچند که گاهی از غصه ..

 به لب رسد این جان خسته مان

کنار برکه ی خیال

         

دنیا آشفته تر از آن است که فکر کنم فردا چه می شود

دل به دست ..... گوشه ای کنارِ برکه ای پُر از خیال

می دهم غمهای این جانِ خسته را به باد

کنارِ برکه ی خیالِ من ..  هر چه هست نور است و روشنی

کنارِ برکه ی خیالِ من .. نه جنگیست و نه دشمنی

کنارِ برکه ی خیالِ من .. هر چه هست امید هست و آرزو

و من ... آرامشِ  رمیده  را کنارِ برکه ی خیالِ دل جستجو می کنم مدام

کاش این یک خیال نبود ..... کاش هیچ دلی از دلی جدا نبود

کاش دوستی و صلح ..... افسانه نمی شدش

و کاش ...... هیچکس  ... با هیچکسِ دِگَر  .... دشمن نمی شدش

سلام زندگی ...

               

در هوای ابری دلم ... من هنوز لبریز بودنم

لبریز خواستن و پر از شوق سرودنم

در هوای ابری دلم ... هنوز ... چشم من می خندد

و نگاهم در به هر چه که می آزارد  .. دلم .. باز هم می بندد 

 در هوای ابری دلم ... من هنوز پرم از یک حس خوب

  که اسمش هر چه باشد .. به چشم دلم قشنگ و خواستنیست

 امروز روز تازه ایست و من جور دیگری نفس می کشم در این هوای نو

 زندگی ... سلام ...

دردت به جونم اسمون

                    

دردت به جونم آسمون .. مرسی که بارون می باری

مرسی که با قطره های خود .. شوق رسیدن میاری

رسیدن قطره به زمین .. رویش گل  ..در دل  خاک

بازم به یادم میاره .. زندگی رو .. ساده و پاک

 دردت به جونم آسمون .. همیشه تو با من بمون

همیشه با بارش خود .. نغمه ی شادی رو بخون

دردت به جونم آسمون .. مرسی که بارون می باری ..

 مرسی که رو لبهای من .. شوق تبسم می کاری

فرشته عشق من سلام

میخواهم عاشق خودم شوم ...

میخواهم کمی خواب نگاه خودم را ببینم و

برای خودم شعر بسرایم و به خود خودم هدیه اش کنم ...

می خواهم به خودم بهای بیشتری دهم ..

کنیز خودم شوم .. کنیز دل خودم شوم ..

می خواهم ببارم باران بوسه  بر دلم ..

وقتی گریه می کنم .. با خودم مهربان شوم

خودم .. سرشک غم از گونه پاک کنم

می خواهم عاشق خودم شوم

و خیره در نگاه خود به روی دلم لبخند عاشقی زنم ..

و بلند خودم را صدا زنم ..

فرشته سلام

فرشته از حال خود بگو

فرشته  حالت همیشه خوش عزیز من

فرشته غم از نگاه تو به دور

فرشته کمی بخند

فقط به خاطر من و دلم

فرشته  عشق من .. کمی بخند

تو زنده ای هنوز گلم

نومید نشی یه وقت

من با تو ام همیشه تا ابد

تا آن زمان که نفس به سینه هست با تو ام

شوق باران

گر شوق بارانم نبود .. ترس از رعد و برق مرا می کشت

ای خدایی   که به آسمانت  باران و به دل من تازگی دادی

روزت گرچه همچو شب تاریک شده است اما

صدای قطره ها که می خورند به سنگفرش کوچه ها

همین صدای بی صدایشان .. گوشم را آنچنان پر کرده

که رعد هم نمی تواند مرا بترساند

برق هم که می زند آسمان پر بارانت

به این فکر می کنم که .... به !!! ... چه بارانیست

ممنون از تو ای خدا ..

که به من آموختی که در هر چیز که می بینم قشنگی جستجو کنم

ممنون از تو ای خدا ..

که به من صبر دادی و دلی که عاشق بارانست

ممنون از تو ای خدا ..

 که هر وقت دلم طوفانیست .. به یاریم می آیی

دیشب دل من پر ز طوفانی بود

 که باران امروزت انگار همه گرد و خاکش را شست

تا صبح ستاره ای هم نبود که بشمرم ..

 صدای تگرگ و قطره هایت هم گنگ بود

تا که آخر آسمانت غرید ..

 تا که آخر برق نگاهش فریاد شد و بارید

و به دلم تازگی بخشید

زیر باران خواهم شست دوباره جانم را

ممنون از تو ای خدا که همیشه خوب کرده ای حالم را

دوستت دارم ای خوب .. مرسی که مثل آدمهات نیستی و محاله تنهام بذاری

عطر زندگی

           

 مشام جانم را پر می کنم از هر آنچه  می خواهم 

 تا نماند جایی برای استشمام ناخواسته های من

پر می شوم از عطر و بوی زندگی

 بیزارم  ز مرگ .. بیزارم از  بوی کهنگی

سبز کن دل مرا

                  

 خدایا به قطره ها سوگند که اگر لحظه ای رها کنی دستم

 غرق خواهم شد در سراب زندگی

 به یاریم شتاب که من

 بدون تو هیچم

 بمان کنار من

تا لذت ببرم

از نوای بارانت 

بدون تو و لطفت

هر قطره پتک می شود و می کوبد بر سر دل

 به یاریم شتاب خدای من

بی بهار نکن دلم

دلم جوانه می خواهد

سبز کن دل مرا