حریر دل♥ ♥ ♥
گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشدحریر دل♥ ♥ ♥
گهگاهی سفری کن به حوالی دلت شایداز جانب ما خاطره ای منتظر لمس نگاهت باشد در دلم صبر بریز .. در دلم نورِ امید .. در دلم روزِ سپید .. در دلم غوغا کن .. من دلم .. همهمه یِ شادی و شور من دلم ... عشقِ به نور من دلم .. ثانیه هایِ تازه تری می خواهد تو خودت .. با من باش .. تو خودت .. دستِ مرا .. محکم بِفِشار .. که من احساس بکنم .. در دلِ من شب همه شب می رویی .. که من احساس بکنم .. که مدام .. راهی برایِ لبخندِ دلم .. می جویی .. تو خودت با من باش .. ای خدایِ دلِ من .
شانه هایِ دلم .. پیشکشِ تن و جانِ خسته ات .. به این امید که شاید
سلام .. سلام به تو و تمامِ دردهایت سلام به تار به تارِ موهایت سلام به تو که ندیده .. در دلم هستی سلام به تو و نگاهِ کم نایَت بیا .. بیا بنشین .. کمی کنارِ دلم بیا .. بیا .. که بنشینم کمی .. کنارِ غمهایت بیا .. بیا .. تقسیم کن با من تمامِ اشکها .. غصه ها .. و .. آه هایَت سخت است .. به تنهایی .. کشیدنِ بارِ این همه درد بیا .. بیا .. بده به من و دلم .. کمی زِ دردهایت کاش می شد .. که من بگیرم از دلِ تو ذره ای .. فقط ذره ای ... زِ غمهایت چگونه می پرسی تو .. حالِ مرا وقتی .. می بینم که خنده پر کشیده از رویِ لبهایت کاش من .. آنچنان قدرتی داشتم که بگیرم .. هر چه درد را .. از سر .. تا پایَت به این امیدم که خودت .. آن قدر قوی باشی تا من ببینم که یه روز .. خوب شده حالَت می سپارم تا همیشه تو را به خدای دلم به این امید که .. حالت را خوش کند .. خوب کند همه جایَت .. راست گفتی .. من هیچوقت مثل تو درد نکشیده ام شاید اما .. خوب می فهمم .. معنیِ دردت را خوب می فهمم معنیِ حسِ امروزت خوب می فهمم معنیِ نگاهِ سردت را از تو .. من .. اینجا .. همین حالا می خواهم که بجنگی با همه غمها سخته .. درسته می دانم اما .. مگذار .. درد و غم بگیرد از دلت ( امیدت ) را
گاهی می شود با یادی لبخندی زد .. حتی بی حضورِ نگاهی که دوستش دار
به تو .. فکر می کنم .. ای یادِ قشنگ .. به تو .. که .. حسِ زیبامی .. به تو .. که .. یک سَرِ سوزن .. من رو از خودت نمی دانی .. 
بخوان افسانه ی نگاهم را .. در شبی که .. تو .. ماهِ آن هستی
امشب .. به میهمانیِ دلِ من .. مهمانی .. ( تو ) .. ای همرنگِ دلم .. به ضیافتِ دلم بیا .. به ضیافتِ دو چشمانم .. و .. پای در برکه یِ دلم بگذار .. تا .. بنوشانم تو را .. قطره قطره یِ دلم .. تا لبریز کنم .. تو را .. از شهدِ جانِ خویش ..
پناه دهید مرا .. ای لحظه هایِ شب .. که دلم .. ( آرام ) می خواهد
گاه .. که خسته می شود دلم .. خسته از همه دویدنها .. جز سکوت .. نمی خواهد هیچ .. دور می گردد او .. از آدمها ..
خدایا .. کو ساحلِ آرامم ؟ .. وَ دلی .. بی خیالِ طوفانها
خدایا مرا به شهرِ قصه هایِ قشنگِ خودت ببر آنجا که می شود در آن .. بی غصه ترین باشم آنجا که در میانِ همه طوفانها می شود .. که .. آرام ترین باشم 
در شبِ سردِ نگهم .. می درخشی چون ماه .. می خزی در دل من .. نرم و سبک .. از دلم می گیری .. همه اندوه مرا .. ای تو .. با من .. در همه جا .. مرسی که به روی دل من می پاشی .. رنگ آرامش را .. خسته از ادمهایم .. خسته از طعنه شان .. باز کن .. اغوشِ دلت .. که دلم .. آغوشِ زیبایِ تو را می طلبد .. تو بمان در دل من .. تنها .. تو بمان .. تو بتاب بر شبِ من .. تنها .. تو بتاب .
آرام بگیر ای دل . مگر نمی دانی ؟ جایی در انتهایِ شب .. آرزوهایت
مرا .. خیالاتِ قشنگِ شبانه ام کافیست .. تا که ... رَختی شوند و گرم کنند دلم .. در این سرما.. تا که حس کنم .. چه خوشبختم .. در میانِ .. هجومِ شب و غمها ..
سلام دنیا .. سلام خورشید .. سلام ابرِ قشنگِ سپید
ای آسمان ببین لبخندِ دلم .. که به رویِ دلت تا همیشه می خندم تا که هستم .. نفس می کشم کنارِ نفسهایِ دلت تا که هستم .. راه بر هر چه غصه می بندم ای آسمان ببین که کنارِ دلت .. چه زیبایم .. دل از دلم مگیر هرگز .. عشقِ تو .. گرمیِ وجودِ من است .. عشقت را از تنَم.. مگیر هرگز .. امروز با طلوعِ خورشیدت .. خمار شد .. نگاهِ همیشه مستِ دلم .. یادم افتاد .. که من هنوز زندَم .. یادم افتاد .. که دوباره دل داده ای به دلم .. یادم افتاد .. که زندگی زیباست .. یادم افتاد .. هنوز هم قشنگی هست .. یادم افتاد .. که در این جهانِ نا باقی .. شاد باید کرد .. هر کجا که .. دلِ تنگی هست .. یادم افتاد که عاشقی زیباست .. یادم افتاد .. که مست باید بود .. یادم افتاد .. که در هر نفسی .. فارغ از نیست و هست .. باید بود .. مرسی آسمان .. تو ای آسمانَ پر مهر و صبور .. مرسی که یارِ دلم هستی .. شانه هایت .. نثارِ اشکهایم .. تا ابد .. شریکِ خنده هام هستی .. من نیز .. عاشقِ تو می مانم .. تا همیشه از تو .. و دلِ قشنگِ تو می خوانم .. من نیز .. همچو تو که یارِ دلم هستی .. تا همیشه یارِ دلِ تو می مانم .. تا همیشه شریکِ اشکها و لبخندهایِ مستانه یِ تو .. ( دوستت دارم ) ( همین ) 
بوسه ی جاودانه
وقتی دو دل به هم نزدیک می شوند ... آنجا که حل می شوند در وجودِ هم ... آنجا که هستیشان با هم یکی می شود ... در اوجِ انحلال در نگاهِ هم ..... به حسِ قشنگِ بوسه می رسند ..... این بوسه نه از رویِ غریزه است و نه از سرِ نیاز .... این بوسه .. نشانه ی محبت است و مهر ... که مزه اش .. تا ابد می ماند به لب ... همچو مستی شبانه نیست که بپرد روزِ بعد ... کاش طعمِ تمامِ بوسه ها ... جاودانه بود ... تا نگویند هر کجا که عشق و عاشقی فقط یک افسانه بود
دلم تنگ است .. تنگِ توئی که هرگز نمی آیی
دلم تنگ است .. تنگِ توئی که تا هرگز نمی آیی .. تنگِ توئی که به غیر از خیالاتِ دلم .. در هیچ کجایِ زندگیَم .. هرگز نمی پائی .. دلم تنگ است .. برایِ یک لحظه تو را دیدن .. وقتی ..از پشتِ پرچینِ رویاهایِ شبانه یِ من .. آرام و پُر غرور .. به سرزمینِ خوابِ دلم . تو می آیی ..
در آغوش بگیرید مرا .. ای ثانیه هایِ قشنگ .. دلم لک زده برایِ قشن
سلام ( دنیا ) بگو که بیداری .. بگو که .. برایِ دلم .. لحظه هایِ بهتری داری سلام ( دنیا ) دلم بغل می خواد بگو که برایِ دلم .. یه آغوشِ گرم و نرم داری 
بشنو ( دلم ) .. برای توست که می نوازم .. تمامیِ وجودم را
( دلِ من ) .. می شود که ( اَهل ) باشی ؟ من دلِ نا اَهل نمی خواهم می شود کنارِ من باشی ؟ من دلِ دوره گرد نمی خواهم می شود که دوستِ من باشی ؟ شریکِ تمامِ احساسم ؟ من به یاریِ دوستیَت با من لحظه هامو .. دوباره می سازم 
دیگر تحمل نفس هایی که در اوج تنهایی با هق هق گریه بالا می آیند را ندارم... چقــدر باید بگذرد؟؟ تا مـن در مـرور خـاطراتم وقتی از کنار تــو رد می شوم. تنـــم نلــرزد….. بغضــم نگیــرد…..
از کنارم .. جم نخور .. دلِ تنهام .. من یه یارِ بی شیله پیله .. م
دوستت دارم .. ای دلِ تنها
تو .. همیشه پا به پام هستی
شریکِ بد و خوبم
شریکِ خنده هام هستی
دوستت دارم .. ای دلِ تنها
به هر سازَم .. تو می رقصی
شریکِ خنده هایِ من
شریکِ غصه هام هستی
دوستت دارم .. ای دلِ تنهام
تویی پایانِ همه غمهام
وقتی در آغوشِ تو می خوابم
لبخند می شینَد .. بر لبِ لبهام
عاشقم به نگاهِ کودکی که در نگاه خود .. همه چیز رنگ سادگی دارد
عاشقم به حس و حالِ کودکی که غمهایش را با اشک
و شادیهایش را با خنده های طولانی فریاد می زند مدام
و سکوت برایِ او نشانه ی خشم است
و نمی ترسد از اینکه زار بزند گاهی
و غمهایش را ببارد بر سر و رویِ زمین و زمان
و نمی هراسد از قهقهه اش
و با خشمش نمی جنگد
فرو نمی برد بغضش را
از ترسِ دلگیر شدن اطرافیان خویش
یا از ترسِ توبیخ شدنش
عاشقم به نگاهِ کودکی که طوفان را ندیده است هنوز
با ترسها غریبه است و نمی داند هنوز که زندگی سخت است
نگاهِ کودکی که خشمش را نهان نمی کند در خود
نگاهِ کودکی که عشق را نمی کُشد در خویش
کاش نگاهِ کودکی ام ... گُم نمی شد در غبارِ جاده های زندگی
کاش همیشه با من بود .. تا که من ..
در امواجِ قشنگِ آن رها می شدم از هر چه هست و نیست