( ......... )

من ..

می خندم ..

کودکانه و دور از هر چه غصه که هست ..

در کنارِ دلی که .. کودکانه می خواهم دلِ  او ..

حتی اگر که او .. بزرگسالِ عاقلی باشد ... 

من کنارِ دلش .. دیوانه وار .. می خندم ..

من کنارِ دلش .. که لبالب از تشویش شده است ..

کودک وار .. پای می کوبم بر زمین .. و .. در به روی غصه می بندم ..

به این امید که او هم .. با دلم .. کمی کودکی کند ..

به این امید که بفهمد .. زندگی .. با همه یِ زشتیهایش .. همچنان زیباست ..

به این امید که .. لحظه را .. یک دَم هم که شده .. شادتر ببینم من ..

چه کنم که دلم بی امید .. دلی تا همیشه غمگین است ..

و .. غم .. بیماریِ مُزمِنیست که علاجش ..

در یک کلام .. ( عشقُ لبخند است ) ..

عشق به زندگی .. با تمامِ جزر و مَدهایش ..

با هر چه غم که در دلش نهان دارد ..

من دلم را .. هرگز .. بیمار .. نمی خواهم ..

من به رویِ غم هایِ دلم .. هم .. کودکانه می خندم ..

با دلم بمان کودکانه و شاد ..

گاهی یک لحظه هم که شده ..

با خود و دلت بگو ..

هر چه بادا باد .